Majowie- wojownicy

Majowie byli ludem wojowniczym. Każde miasto utrzymywało mały korpus zawodowych wojowników, ale szeregi zapełniali wieśniacy. Okres uprawy pól i żniw był okresem pokoju. Majowie, pomimo swej wojowniczej natury nie dokonywali podbojów. 
Wojny były potrzebne dla zdobycia jeńców, których kapłani składali na ofiarę, a także dla zdobycia kontroli nad szlakami handlowymi.


Ponizej  malowidla   z Bonampak  przedstawiajace   krwawa  walke  Majow i  okrutne  traktowanie jencow.


Wedlug  Diego LANDY hiszpanskiego misjonarza  zyjacego  w  XVI  wieku na czele armii stali dwaj dowódcy. Jeden pełnił stałą funkcję przez wiele lat i stanowisko to było przekazywane w jego rodzinie z pokolenia na pokolenie. Drugiego natomiast wybierano na okres trzech lat i nazywano goNacom.
 Poza tym istniała grupa zawodowych wojowników – holcanes, których wzywano na wypadek wojny. W miarę konieczności powoływano do służby także zwykłych mieszkańców.



Wojownicy nosili pektorały z wizerunkami czaszek, jaguarów lub sów jako symboli wojennych. Zakładali też nakolanniki, bawełniane ochraniacze na torsy i niekiedy krótkie tuniki. 
Tarcze, czworokątne lub okrągłe, wykonywano z plecionej maty lub drewna i obciągano skórą jeleni. Ozdabiano je piórami i malowano na nich symbole związane z bóstwami wojny, zwłaszcza słońca-jaguara


W okresie klasycznym Majowie zakładali też skomplikowane nakrycia głów, niekiedy z wizerunkami zwierząt, które mogły przedstawiać ich duchowych opiekunów
. W IV wieku wprowadzono na ziemiach Majów pochodzący z Teotihuacán miotacz strzał – atlatl. Poza tym podstawę uzbrojenia stanowiły włócznie, które długością dochodziły nieraz do dwóch metrów i zakończone były ostrymi grotami wykonanymi z krzemienia lub obsydianu, krzemienne toporki oraz obsydianowe noże do walki wręcz.
 Przed wyruszeniem na pole bitwy, wojownicy mieli zwyczaj malowania ciał czarną farbą, co przypuszczalnie dodawało im znacznie groźniejszego wyglądu. Walkom często towarzyszyła muzyka, która miała ogłuszyć, przestraszyć i z pewnością zdekoncentrować nieprzyjaciela.

Przed wyruszeniem na wojnę władcy, podczas rytuałów wizji, przywoływali duchy sławnych przodków, założycieli dynastii i bóstwa opiekuńcze, gdyż niemal każde królestwo Majów, niezależnie od bogatego wspólnego panteonu, miało swych własnych patronów.
 Ich wizerunki umieszczano na zabieranych ze sobą sztandarach i palankinach.